Doopduik oesterdam

Zondagmorgend 8 u kijkend door het raam en hopend dat het mooi weer en lekker warm is.  Spijtig genoeg was het grijs en niet al te warm weer.  De vriendin vond dat het geen weer was om te gaan duiken.  Ze mocht zeggen wat ze wou.  Ik was niet te houden en zou gaan duiken ook al regende het pijpestelen.

Zaterdags alles al in de auto geladen, dus dat moest niet meer gedaan worden.  Tegen 9 u Jeffrey gaan halen.  En dan richting Oesterdam.  Onderweg goed gelachen en gebabbeld over onze eerste duik in het open water.  Jeffrey zijn bezorgdheid ging vooral naar de “olietankers” die over zijn hoofd konden varen tijdens het duiken.

Rond 10 uur (veel te vroeg) aangekomen en eens gaan rondkijken.  Boven op de dijk was het koud en er zat veel wind.  Maar zoals gezegd hield niks ons tegen.  Toch snel terug in de auto om op te warmen.

Half 11, Inge en Patrick kwamen toe, en niet veel later gevolgd door Paul, Jan, Hanne en Joren.
Na wat gelach en gezever werden we opgedeeld in de groepjes.  Patrick en ik samen, Paul en Jeffrey, en Jan, Hanne en Joren samen.

Tijd voor om te kleden en materiaal inspectie.  Gelukkig niks vergeten, werden we geholpen door Patrick en Inge voor het aantrekken van het Materiaal.

Nog een kleine briefing en dan het water in.  Pfff wat woog dat materiaal toch.  Blij dat we de auto dicht tegen de trap gezet hadden :-)
Eens met de voeten in het water, kregen we nog wat uitleg over waar we op moesten letten en wat we gingen doen.  We werden niet aan ons lot overgelaten en dat gaf ons meer vertrouwen.

Met die buitenvinnen en een nieuw pak aan, het was toch raar.  Na wat gespartel toch onder geraakt, en daar ging een nieuwe wereld open.  Het was helder water en er was wel wat te zien.

Een paling, krabbetjes, een paar deftige kreeften die dreigend met de scharen naar voor wezen als we te dicht kwamen, een paar kleine visjes, kwalletjes en “druifjes”.

Het uittrimmen is toch een groot verschil tegenover in het zwembad.  Met momenten op de verkeerde knop van de jacket gedrukt en ik voelde mij als een ballon aan een touwtje, waarna Patrick aan de buddy-line trok zodat ik weer dichter bij de bodem was.  Na een paar keer toch wat extra lood bij gekregen.

Van 6m gingen we verder naar 10m en zwommen daar nog wat rond en keken onze ogen uit.
Na 35 min begon ik het toch wat koud te krijgen en deed dan ook teken naar Patrick.  Gelukkig kende hij daar de weg, want ik was na de eerste 5 minuten het noorde al kwijt.

Op de kant stond Inge ons al op te wachten.  Na het omkleden en een kleine briefing was er warme thee en er was zelfs Porto.

Na nog goed gelachen te hebben en de duikboekjes ingevuld te hebben, gingen we moe maar voldaan naar huis.

Jan en Paul zijn bang dat we na Nemo 33 alleen nog in warm tropisch water willen duiken.  Het enigste probleem is dat dat hier in België en Nederland niet is.  We zullen wel volhouden en de plaatselijke fauna en flora gaan bekijken.  De koude nemen we er zonder morren wel bij.

Ik weet niet hoe het met Jeffrey zit, maar van mij zijn jullie nog niet van af tijdens het buiten duiken.